Asbak paaskaars

Asbak paaskaars. Beide woorden maken deel uit van de orde van de knalgaslamp. Er ontstond een gesprek waarin deze woorden voorkwamen. Het was een nogal cynisch gesprek. De paaskaars die gebruikt werd als asbak. De paaskaars die als grafkaars op oma’s graf had gestaan. Mijn moeder die hem daar neerzette toen haar vader, mijn opa dus, weer even in Nederland was, omdat hij wilde vieren dat zijn vriendin bij hem ging wonen. Een klein verzet, zo noemde mijn moeder het dus. Van stof tot stof, dergelijke opmerkingen. Oma was een kettingroker en een zuipschuit (hoewel dit erop lijkt, zuipschuit maakt geen deel uit van de orde van de knalgaslamp. Zuip is namelijk geen zelfstandig naamwoord. Paas trouwens ook niet, dus paaskaars is ook niet goed). Proost dan en steek er nog eentje op. Maar goed, ik dacht dat ik het gesprek had opgenomen, maar dat was niet zo. Nu moet ik wat flarden uit mijn herinnering halen.