Adorno in de sauna: verschil tussen versies

Uit Leapedia
Ga naar: navigatie, zoeken
(Nieuwe pagina aangemaakt met 'De laatste loodjes van dit studiejaar, eigenlijk is het veel te druk. Het was goed weer, ik besloot naar de sauna te gaan. En, in de zon, in een vre...')
 
 
Regel 7: Regel 7:
 
Jij wel dacht ik. Fijn, zulke [[instantsfeertjes]]. Het is precies wat we aankunnen, lauwe [[kopie]]ën.  
 
Jij wel dacht ik. Fijn, zulke [[instantsfeertjes]]. Het is precies wat we aankunnen, lauwe [[kopie]]ën.  
 
Het ritueel is over. Buiten krijgen we [[fruit]]. Ons [[lichaam]] moet weer afkoelen, anders krijgen we morgen [[hoofdpijn]].
 
Het ritueel is over. Buiten krijgen we [[fruit]]. Ons [[lichaam]] moet weer afkoelen, anders krijgen we morgen [[hoofdpijn]].
 +
[[categorie:schrijver]] [[categorie:naakt]]

Huidige versie van 23 jun 2015 om 19:42

De laatste loodjes van dit studiejaar, eigenlijk is het veel te druk. Het was goed weer, ik besloot naar de sauna te gaan. En, in de zon, in een vredige omgeving, in mijn blootje in het gras, Adorno te gaan lezen. Een mooi contrast vond ik. Van lezen kwam niet veel terecht. Even later ging ik naar de “Aufguss”. Adorno zou het een nachtmerrie gevonden hebben. Wat een vertoning. Een slechte nabootsing, een “quasi ritueel”. De groep neemt plaats op banken, die in een u-vorm zijn geplaatst. Iedereen is naakt. Slechts een persoon (hierna priester genoemd) heeft kleding aan, een uniform, zijn seculier rituele kleding: wit shirt, korte zwarte broek, badslippers. Het ritueel begint. Wagner klinkt. De man kijkt plechtig. In een trage pas loopt hij naar de hete kolen midden in de ruimte. Traag giet hij water over de kolen. De warmte verspreidt zich over de ruimte. Hij loopt rond, ook traag, hij wappert met een natte handdoek langs ons. Zijn bewegingen zien er uit als een choreografie, plechtig, maar ook routinematig. Hij kijkt ernstig. Weer loopt hij naar ons hete offerblok. Weer giet hij traag water over de kolen. Weer zwaait hij de hete lucht over de gelovigen, ditmaal met een ander voorwerp, een hoepel waar stof overheen gespannen is, de sporen van de voorgaande malen zijn er ingebrand. Weer loopt hij rond alsof hij een sacrale dans uitvoert. Er klinkt nu een passacaglia, het doorgaande ritme neemt ons mee. We hebben nu het heetste punt bereikt. Diverse oliën worden geofferd. Het is bijna niet meer uit te houden. Nog eenmaal giet hij water op de kolen. Dit keer neemt de priester een vlag om de heilige hete adem over de gelovigen te verspreiden. Een vlag, ow Glorie! Er klinkt weer andere muziek. Getverdemme, filmmuziek. Is het Vangelis? Nee, vertelde de priester, die toen geen priester meer was, glunderend, het was van Out of Africa. Ik heb goed nagedacht over de muziek. Jij wel dacht ik. Fijn, zulke instantsfeertjes. Het is precies wat we aankunnen, lauwe kopieën. Het ritueel is over. Buiten krijgen we fruit. Ons lichaam moet weer afkoelen, anders krijgen we morgen hoofdpijn.