Cognoscam te: verschil tussen versies

Uit Leapedia
Ga naar: navigatie, zoeken
 
Regel 26: Regel 26:
 
Monty Python, Life of Brian, fragment zie hier: https://www.youtube.com/watch?v=XbI-fDzUJXI  
 
Monty Python, Life of Brian, fragment zie hier: https://www.youtube.com/watch?v=XbI-fDzUJXI  
 
 
 +
[[categorie:oude talen]]

Huidige versie van 23 jun 2015 om 19:06

Mijn geliefde Augustinus. In 2004-2005 volgde ik colleges Latijn aan de toenmalige Theologische Faculteit Tilburg, in het kader van de driejarige Master Spiritualiteit en Rationaliteit. Mijn docent was een Vlaamse slavendrijver, en hij was er nog trots op ook. Ik vergeleek hem met de ijverige soldaat uit The Life of Brian, hij nam dat als een compliment. Discipline, daar gaat het om. Gestructureerd werken. Lea, werk met zorg en aandacht, géén fouten tegen basiskennis meer! dat schreef hij een jaar eerder onder mijn tentamen. Uiteindelijk was ik de enige student die de colleges volgde. De hoeveelheid werk die hij op gaf kostte me zeker een hele dag per week, maar ik deed het graag. Een uitstekende concentratie-oefening, en daarbij een vlucht uit de somberheid die me dwarszat. Als je een tekst vertaalt, krijg je een bepaalde band met die tekst. Dat had ik althans met Augustinus. Als ik zijn teksten vertaalde, dan leek het alsof ik een gesprek met hem voerde, als een gesprek tussen twee mensen die elkaar goed kennen. Voor het einde van het jaar was ik door de teksten heen, ik had hard gewerkt. Eerder kreeg ik nog op mijn kop voor niet zorgvuldig werken, later werd ik zelfs in andere groepen genoemd als voorbeeld: zij werkt goed door, zo kom je ergens. Ik vroeg mijn slavendrijver of hij nog een tekst had, "om het af te leren". Ik bedoelde een korte tekst, maar ik kreeg gelijk een lange lap mee naar huis. Gelukkig wist hij wel wat ik graag las: Augustinus. Boek 10 uit de Belijdenissen. Een prachtige tekst, een mooie afsluiting van mijn inspanningen. Waar ik mijn eigen vertaling heb gelaten: geen idee. Het zou best kunnen dat ik die ooit heb weggegooid. Zie het als uiteengaan van geliefden, in zo’n stemming gooi je ook wel eens te rigoureus dingen weg. Ik heb nog wel vier Nederlandse vertalingen van de Belijdenissen en een Engelstalige. Ik bedenk me nu net dat ik ook nog een boekje met de Latijnse tekst heb, met vertaalaanwijzingen, maar dat ik die aan mijn slavendrijver heb uitgeleend en nooit heb teruggekregen. U ziet het, ik ben best obsessief in mijn verzameldrang. En ik hou van taal, daarin heb ik veel geleerd van Augustinus. Het gaat niet ‘om het scherpen van mijn tong”, zoals Augustinus opmerkte, maar om wat ik precies wil uitdrukken. Ik zet alles op alles om mijzelf nauwkeurig uit te drukken, al zal ik moeten toegeven dat de finesse altijd ontbreekt. Misschien lijkt de tekst helder, welbespraakt, opgebouwd uit woorden en structuren die ik ken, nooit kom ik achter ‘de’ betekenis. Na deze uitweiding zal ik toch eens verder het citaat bespreken.

Mag ik je leren kennen, jij die mij kent, mag ik je leren kennen zoals ik ook gekend ben.

Terwijl ik mezelf af en toe verlies in navelstaren, roept deze tekst op tot iets heel anders: de wereld buiten mij. Jij. De intimiteit van een gesprek tussen mensen; mag ik je leren kennen, nee beter nog: laat ik je nu leren kennen. Een aansporing, een opdracht. En misschien lukt dat wel helemaal niet, of maar ten dele. Dat is niet erg. Augustinus trekt de wereld door, op zoek. Hij bevraagt alles en iedereen; ben jij het? En ze antwoorden: nee, maar hij heeft ons gemaakt. De hele wereld zit vol sporen, verwijzingen, duidingen, al dan niet duidelijk, van het object van mijn zoektocht. Maar nooit vallen ze ermee samen. Mijn gevonden foto’s, hervertelde verhalen, restanten uit erfenissen; ze verwijzen naar degene die ik zoek en wat ik zoek, ze lichten iets op, geven iets prijs: maar ze zijn het niet. Dat indachtig zijn mijn zintuigen gespitst, mijn hand is klaar om iets van die sporen te tekenen, mijn vingers rennen over het toetsenbord om iets ervan te noteren, wetend dat ik nooit volledig ben. En toch ga ik door, want ik wil je leren kennen.

Bronnen: Augustinus, Confessiones, Liber X. Eigen vertaling van dit citaat. Monty Python, Life of Brian, fragment zie hier: https://www.youtube.com/watch?v=XbI-fDzUJXI