|
|
| Regel 1: |
Regel 1: |
| − | Deze [[tekst]] dient hardop ge[[lezen]] te worden.
| |
| | | | |
| − | In het begin was het [[woord]], en het woord werd gesproken. Het was niet omdat het [http://www.leapedia.nl/Toegang_tot_het_schrift schrift] er nog niet was, nee, alle mogelijkheden waren daar altijd al voor aanwezig.
| |
| − | Het scheppen van een [[wereld]] gaat door het onderscheiden van gebieden en het aanmaken van [[categorie]]ën, anders blijft het bij [[chaos]].
| |
| − | Dan blaast de [[stem]] de [[adem]], het leven dus, in, en een wereld ontstaat en krijgt [[klank]]en.
| |
| − |
| |
| − | Daarna is er [[tijd]] nodig. Tijd om te worden, want een wereld is nooit een is-zo. Het besef van tijd maakt dat we soms ook oude stemmen uit het [[verleden]] menen te kunnen horen, in [[fragment]]en, als geklets, of onherleidbaar gezang.
| |
| − |
| |
| − | Soms is de stem venijnig en blaast hard, de categorieën verliezen zo hun grenzen. De stem is boos. Protest! [[Betekenis]]sen kunnen nooit opgesloten worden, of als bezit dienen. De [[meerstemmigheid]] dient gerespecteerd te worden, zelfs als je niet weet wie er spreekt of wat er bedoeld wordt, of als de stem hapert.
| |
| − |
| |
| − | Laten we het nu hierbij houden.
| |
