Hoofdpagina: verschil tussen versies
| Regel 3: | Regel 3: | ||
In het begin was het [[woord]], en het woord werd gesproken. Het was niet omdat het [[schrift]] er nog niet was, nee, alle mogelijkheden waren daar altijd al voor aanwezig. | In het begin was het [[woord]], en het woord werd gesproken. Het was niet omdat het [[schrift]] er nog niet was, nee, alle mogelijkheden waren daar altijd al voor aanwezig. | ||
Het scheppen van een [[wereld]] gaat door het onderscheiden van gebieden en het aanmaken van [[categorie]]ën, anders blijft het bij [[chaos]]. | Het scheppen van een [[wereld]] gaat door het onderscheiden van gebieden en het aanmaken van [[categorie]]ën, anders blijft het bij [[chaos]]. | ||
| − | Dan blaast de [[stem]] de [[adem]], het leven dus, in, en een | + | Dan blaast de [[stem]] de [[adem]], het leven dus, in, en een wereld ontstaat en krijgt [[klank]]en. |
Daarna is er [[tijd]] nodig. Tijd om te worden, want een wereld is nooit een is-zo. Het besef van tijd maakt dat we soms ook oude stemmen uit het [[verleden]] menen te kunnen horen, in [[fragment]]en, als geklets, of onherleidbaar gezang. | Daarna is er [[tijd]] nodig. Tijd om te worden, want een wereld is nooit een is-zo. Het besef van tijd maakt dat we soms ook oude stemmen uit het [[verleden]] menen te kunnen horen, in [[fragment]]en, als geklets, of onherleidbaar gezang. | ||
Versie van 23 jun 2015 om 15:10
Deze tekst dient hardop gelezen te worden.
In het begin was het woord, en het woord werd gesproken. Het was niet omdat het schrift er nog niet was, nee, alle mogelijkheden waren daar altijd al voor aanwezig. Het scheppen van een wereld gaat door het onderscheiden van gebieden en het aanmaken van categorieën, anders blijft het bij chaos. Dan blaast de stem de adem, het leven dus, in, en een wereld ontstaat en krijgt klanken.
Daarna is er tijd nodig. Tijd om te worden, want een wereld is nooit een is-zo. Het besef van tijd maakt dat we soms ook oude stemmen uit het verleden menen te kunnen horen, in fragmenten, als geklets, of onherleidbaar gezang.
Soms is de stem venijnig en blaast hard, de categorieën verliezen zo hun grenzen. De stem is boos. Protest! Betekenissen kunnen nooit opgesloten worden, of als bezit dienen. De meerstemmigheid dient gerespecteerd te worden, zelfs als je niet weet wie er spreekt of wat er bedoeld wordt, of als de stem hapert.
Laten we het nu hierbij houden.
