Vadermoord en restjes: verschil tussen versies

Uit Leapedia
Ga naar: navigatie, zoeken
k (Wijzigingen door 145.102.67.94 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Koksroommandarijn)
 
(2 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
Toen ik na de expositie “De vadermoord” de spullen op ging ruimen, moest ik ook de zandtekening die mijn vader had gemaakt opruimen. Het was heel fijn vogelzand, er zat een beetje anijs is.  
+
Toen ik na de expositie “De vadermoord” de spullen op ging ruimen, moest ik ook de zandtekening die mijn vader had gemaakt opruimen. Het was heel fijn vogelzand, er zat een beetje anijs in.  
 
Bij de opening van de expositie had ik teveel bier gedronken, en toen ik de volgende dag als suppoost/gastvrouw bij mijn eigen expositie zat, werd ik er misselijk van. Ik proefde alleen maar anijs, en vervloekte dat zand. De dag erop had ik er geen last meer van.
 
Bij de opening van de expositie had ik teveel bier gedronken, en toen ik de volgende dag als suppoost/gastvrouw bij mijn eigen expositie zat, werd ik er misselijk van. Ik proefde alleen maar anijs, en vervloekte dat zand. De dag erop had ik er geen last meer van.
 
Bij het opruimen was ik heel voorzichtig. Het was een grote hoop, 25kg, maar ik kon het toch niet meer bewaren, daar kwam ik achter. Ik goot het zand vanaf het blik  in de vuilnisbak. Dag pa.  
 
Bij het opruimen was ik heel voorzichtig. Het was een grote hoop, 25kg, maar ik kon het toch niet meer bewaren, daar kwam ik achter. Ik goot het zand vanaf het blik  in de vuilnisbak. Dag pa.  
Regel 26: Regel 26:
 
We volgden het lichaam tot in de auto en je zei: dag pa.  
 
We volgden het lichaam tot in de auto en je zei: dag pa.  
 
Ik heb me nog nooit zo rot gevoeld om iets wat ik ooit om te spotten zei.
 
Ik heb me nog nooit zo rot gevoeld om iets wat ik ooit om te spotten zei.
 +
[[categorie:katten]]

Huidige versie van 5 jul 2015 om 12:11

Toen ik na de expositie “De vadermoord” de spullen op ging ruimen, moest ik ook de zandtekening die mijn vader had gemaakt opruimen. Het was heel fijn vogelzand, er zat een beetje anijs in. Bij de opening van de expositie had ik teveel bier gedronken, en toen ik de volgende dag als suppoost/gastvrouw bij mijn eigen expositie zat, werd ik er misselijk van. Ik proefde alleen maar anijs, en vervloekte dat zand. De dag erop had ik er geen last meer van. Bij het opruimen was ik heel voorzichtig. Het was een grote hoop, 25kg, maar ik kon het toch niet meer bewaren, daar kwam ik achter. Ik goot het zand vanaf het blik in de vuilnisbak. Dag pa.

Een van mijn katten ging dood. Ze was oud en op. We wisten dat ze dood zou gaan. De afspraak om haar in te laten slapen stond al, maar die konden we achteraf annuleren. Het was even mooi als vreemd om haar te zien sterven. Ik ben een streng kattenvrouwtje, de katten mogen niet op de bank als ik aan het eten ben. Maar die laatste avond at ik een bakje ijs met slagroom, en mijn oude dametje sprong op de bank. Even wilde ik haar wegsturen, daarna dacht laat maar. Ze dook met haar snoet in mijn bakje ijs, slokte er flink wat van op, daarna zat haar snuit helemaal onder. Ze was al te verdwaasd om haar snoet te poetsen, dat heb ik maar gedaan. ’s Nachts heb ik bij haar op de bank geslapen, ze krulde zich helemaal tegen me aan. Tot het eind van de volgende ochtend heeft ze zo gelegen, toen zocht een rustig plaatsje. Ik heb haar een beetje afgeschermd van de andere katten, en iets op de vloer gelegd zodat ze nog eens kon gaan verliggen (slappe kat op gladde vloer). Toen kwam Patrick thuis. Hij pakte haar op, ze slaakte een luide kreet, daarna telden we de intervallen in haar adem. Het waren zuchtjes, steeds minder vaak.

Ik belde de dierenarts om de afspraak te annuleren. Kan ik ook mijn kat naar jullie brengen? Dat is goed, dan wordt ze verbrand samen met andere huisdieren. Dat is goed. Je hoeft geen individuele crematie met urn? Nee, dat hoeft niet.

De volgende dag breng ik de kat naar de dierenarts. Oh, je komt voor de destructie? Dat had ze best wat anders mogen zeggen.

Destructie en resten. Bij het opruimen van de expositie in De Fabriek was ik wat later, mijn lieve studiegenootjes hebben, zonder dat ik vroeg, mijn spullen ook opgeruimd. Het schuursel/stof dat bij het werk hoorde krijg ik aangereikt, netjes in een afsluitbaar zakje. Ik weet niet wat ik ermee moet. Het voelt alsof ze iets aangeraakt hebben wat ze niet mochten raken. Ze hebben mijn stof weer terug tot stof gebracht en in een zakje verzameld. Ergens doet het een beetje pijn.

Simon ging dood. Simon ging eindelijk dood, het had al te lang geduurd. De huisarts zei dat het slaapmiddel in ongeveer een half uur zou gaan werken, en binnen een half uur was hij dood. Je moeder kuste hem vaarwel en jij ging huilend naar buiten, ik achter je aan, zo lang zijn we niet buiten geweest, maar weer binnen was hij al dood. Je broer was erbij, dat zal je nog vaak horen. Om je moeder niet te belasten besloten we het lichaam die nacht nog op te laten halen. We volgden het lichaam tot in de auto en je zei: dag pa. Ik heb me nog nooit zo rot gevoeld om iets wat ik ooit om te spotten zei.