Verhaaltje voor mijn tweelingzus

Uit Leapedia
Versie door Koksroommandarijn (Overleg | bijdragen) op 23 jun 2015 om 16:40

(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Ga naar: navigatie, zoeken

Ik doe soms alsof. Vertel verhalen die helemaal niet waar zijn. Ze kunnen best waar zijn. Misschien is dit wel waar. Ik ben wel met mijn zus in Rome geweest. En er was inderdaad iemand die mij probeerde te drogeren.

Verhaaltje voor mijn tweelingzus

We waren in Rome, stad van de geliefden. Ooit haatten wij elkaar, maar die tijd is voorbij. We vinden elkaar nu zelfs best lief. Mijn zus en ik. We lijken niet op elkaar, misschien dat we daarom eerder zo vaak ruzie hadden. Ik ben een dromer en een beetje onhandig, zij is praktisch en een sterke sporter. Helaas moest ze met haar arm in het gips naar Rome. Heel onhandig, maar het zorgde er wel voor dat ik lekker voor haar kon zorgen en haar tassen kon sjouwen.

Het was stralend weer, wij hadden mooie jurkjes aan en maakten selfies bij fonteinen. Ze kocht nog een cadeautje voor me, een mooi tasje, als aandenken. Alles ging goed. Tot dat ene moment. Toen sloeg alles om.

Na dit moment werd ik bevangen door een enorme moordlust. Ik werd ineens wraakzuchtig. Niks oog om oog, tand om tand, dat is nog een proportionele wraak.

De wraak waar ik op uit was is onredelijk, mateloos en disportioneel. Ik zou niet rusten tot haar lichaam niet meer is dan een plas vormeloze kots.

Precies. Jij ja. Je kunt me wel aankijken met die mooie groene oogjes van je, ’t is te laat. Ik wil die ogen best uitkrabben. Je onder de metro duwen. Je laten lynchen dat kan ook. Jou cadeau doen aan een groep sexbeluste tbs-ers. De meest oneervolle dood voor je bedenken. Het duurde even voor ik de juiste vorm wist. Anoniem en alleen, terwijl de ratten aan je knagen en de maden aan je vreten? Misschien liever met publiek? Ze gaan je toch niet helpen. Het maakt alleen de vernedering groter.

Zie dit als een bekentenis van mijn gedachten. Niet persee feiten, die blijven onder ons. Daarbij heb ik ook geen zin om hier na afloop opgepakt te worden.

Het lichaam heb ik in het bos achtergelaten. Ik kreeg hulp, al was de aanleiding daarvan niet zo fraai. Het was een nogal nare man. Ik ontmoette hem ergens ’s nachts in Rome. Hij probeerde mij te drogeren. Dat lukte hem niet, en toen ik hem door kreeg heb ik hem bedreigd. Ik zou of naar de politie gaan, of hij zou me helpen. Hij was illegaal en koos ervoor om mij te helpen.

Ze was geen partij voor ons, helemaal door haar gipsarm kon ze niks beginnen. Ze was nog niet dood toen ik haar achterliet. Speciaal voor haar wonden waaide er een koude wind. Ik ben weggegaan, mijn hulpje had ik niet meer nodig, en hij wilde nog even blijven.

Gisteren heb ik haar auto weggebracht. Met de rest van de praktische afwikkelingen bemoei ik me niet.