Wie past er voor mijn karretje

Uit Leapedia
Ga naar: navigatie, zoeken

Eens zoeken of ik nog iemand voor mijn karretje kan spannen. Nietzsche wellicht, voor de aardigheid, ik vind die korte gedichtjes altijd wel grappig. Nietzsche richt zich tegen Seneca. “….. Scribere deinde philosophia”. Mhm, waar komt die uitspraak vandaan. Ah, gevonden. Maar dan weet ik nog eigenlijk niets. Ik ken de teksten van Seneca helemaal niet goed, en om hier nu een Seneca studie van te maken, dat gaat veel te ver.

Ik ben niet verantwoordelijk voor andermans stellingen. Ik ben niet geïnteresseerd in de verantwoording van mijn werk, noch wil ik mijn werk duiden. De tijdsgeest of de context van mijn werk interesseert me niet. Ik zoek liever verwanten dan dat ik me ergens tegen afzet. ’t Is mijn feestje. Ik ben niet verantwoordelijk voor de geschiedenis. Het gaat me om wat ik zelf kan bepalen, niet om wat mij bepaald heeft. Ik erken mijn voorgangers, maar beschouw hen als reeds dood.

Escobar Gallardo: Niet zo snel, Lea. Je was er bij, nam er deel aan en kennis van. Het bestaat nog steeds, een spook in je herinnering. Neem je verantwoordelijkheid. Jij bent even schuldig aan de geschiedenis als ieder ander. Daarbij wat je hier zegt neigt naar arrogantie: je bent geen blanco blad en je hebt het wiel niet uitgevonden. En doe eens niet zo onschuldig, met je ‘ik ga me niet verantwoorden’. Over het als dood beschouwen, dat heb je gewoon van // gepikt, en die had het weer van Ciccero, en ik wed dat je nog steeds niet weet waar dat nou eigenlijk precies op gestoeld was. Denk daar nog maar eens goed over na. Dit heeft niets met onbedoeld alluderen te maken, laat staan met cryptomnesie. Smoesjes, uitvluchten. Je komt jezelf nog wel eens tegen.

Yes, Yes, I confess,I burnt a hole in the matress, it was me.

E.G: Klets je er niet uit, het gaat niet over zulke banale zaken. Dat van die matras los je zelf maar op. Maar inderdaad, lijd nog maar eens goed aan slapeloosheid, dan heb je meer tijd om na te denken.

Ik vond het gewoon een mooie zin, mag dat ook?

Einde dialoog.

Nietzsche. Nietzsch zeggen. Das best flauw he. Een van de meest radicale films die ik ooit heb gezien is Turin Horse, van Bela Tarr. Er gebeurt namelijk helemaal niets. Nu kun je dat ‘niets gebeuren’ misschien wel makkelijk aan een vorm van nihilisme koppelen, maar er is nog iets anders aan de hand. We kunnen het niet uitstaan als er niets gebeurt. We willen een narratief, personages die zich gaandeweg ontwikkelen, een plot etc. Deze film ontkent al deze zaken, al is deze bewering wat kort door de bocht. De herhaling van dezelfde beelden, de afwezigheid van dialogen – hooguit wat kreten tegenover elkaar, wordt ongemakkelijk. Toch moet je het als kijker accepteren: dit is de film. En de regisseur deed er nog een schepje bovenop: de enige dialoog, eigenlijk meer een monoloog met een vast interessante inhoud, is niet te verstaan.

Dit is mijn uitspraak, en daarmee moet u het doen, aldus de Rijdende Rechter.