Wij lusten geen kip

Uit Leapedia
Versie door Koksroommandarijn (Overleg | bijdragen) op 1 jun 2015 om 14:37 (Nieuwe pagina aangemaakt met 'Wij lusten geen kip! Deze opmerking vind ik nog steeds erg geestig. Als het over smaak (in ieder geval qua eten) gaat spreek je meestal in de ik-vorm. D...')

(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Ga naar: navigatie, zoeken

Wij lusten geen kip! Deze opmerking vind ik nog steeds erg geestig. Als het over smaak (in ieder geval qua eten) gaat spreek je meestal in de ik-vorm. Door nu de wij-vorm te gebruiken krijgt het bijna de status van een verbond: wij, de niet kip-eters, en jullie de wel kip-eters. Het heeft ook wel iets heel knus, zo vergroeid zijn met een geliefde dat je een uitspraak doet over de gezamenlijke smaak. Maakt het uit in welke setting ik die uitspraak hoorde? De uitspraak werd gedaan door een vrouw van rond de 70. Zij was de vrouw van een van mijn medestudenten, die ook rond de 70 was. Ik weet niet meer hoe hij heette. Van die vrouw weet ik dat ze ooit handwerkjuf is geweest, ze vroeg me tijdens het eten (ik weet niet meer of dat dezelfde maaltijd was als bij de kip-uitspraak) eens naar mijn gehaakte shirtje. Helaas had ik dat niet zelf gehaakt, ik kan niet haken en ook niet breien. Ooit wel een poging gedaan om te breien, maar dat werd zo’n rommel dat vriend Peter het uithaalde en ik het heb opgegeven. Het was een studiereis, die tegelijkertijd een bedevaart was. We zijn toen 15 of 20 dagen in Israël geweest. Het merendeel van de groep bestond uit vrouwen boven de 40. Ik noemde hen vaak spottend (en erg onaardig eigenlijk) de broedkippen, omdat ze zich steeds met ons (de toen nog jonkies) wilden bemoeien. Ik deelde de kamer met twee medestudentes, al was dat niet de bedoeling. We hadden namelijk met z’n tweeën aangegeven dat we wel samen de kamer wilden delen, maar niet met die ene student erbij. Blijkbaar had iemand verkeerd gelezen. Die studentes zijn nu beiden promovenda, en ik ben afgehaakt in die studie. Tijdens de reis had ik blauwe sandalen aan, hoog model. In die tijd hoorde ik trouwens ook bij de niet kip-eters, maar dat was eigenlijk omdat ik helemaal geen vlees of vis at. Ik kon dus niet zomaar in het ja of nee kamp, misschien wel, maar om andere redenen. Na 20 jaar vegetarisch eten ben ik onlangs weer begonnen met af en toe vis eten. Omdat ik zo blij was dat één van de kittens eindelijk eens wilde eten besloot ik een stukje kip voor haar door te bijten, omdat het stuk te groot was en ik wilde dat ze zonder moeite door kon eten. Lees voor de aardigheid eens wat over de functionele linguïstiek of het verschil tussen focus en topic. Zus Myra begint in zo’n geval vaak over “het rode jasje” ik keek net of ik daar meer over kon vinden, maar misschien heeft ze het voorbeeld of zelf bedacht of ze heeft het eens gehoord.